Hab Kernle gsäjt in de Garde, die Kernle han dEltre mir gschenkt
mini Mueder het gsait, ans Herz mir geleit, bewahr se, diss isch dini Sproch!
Jetz bliehje schun vun alle Arte döisigi Bliemle so schöen,
s isch e wertvolli Sort, jedi Bluem isch e Wort, e Edelstein vun unsre Sproch.
s Friehjohr klopft an unsre Tier komm rin un mach uns dPläsier,
de Winter isch rum, mir bliewe nimm stumm:
Mül uf! Erüs mit de Sproch!
s lejt ebs in de Luft, schmecksch nit denne Duft:
de Bluescht vun unsere Sproch!
un dSchwälmle han s Nescht wider gfunde
un s Meisele singt uns sin Lied: lach un sej froh denn dZit isch jetz do, dZit, fer unseri Sproch!
Die Bliemle diss sin unsri Kinder mir genn ne mit uf ihrem Wäj,
De Some in dHand, dass bliehjt s Elsassland noch vieli hunderti Johr
E Friehjohr fer unseri Sproch, hit singe mr s alli im Chor, mir fiere mitnand, es freit sich min Land,
So mancher Traum wurd hit wor,
viellicht ischs nit wit, do kommt mol e Zit, s wär s ganze Johr Friehjohr fer dSproch!